Η εγκληματική άμυνα στον σουτέρ

Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα επαφών, δύναμης και ταχύτητας, πέρα από τις ιδιαίτερες ικανότητες των παιχτών στο σκοράρισμα, στην πάσα ή στο «διάβασμα» του αντιπάλου. Πολλές φορές, οι επαφές και τα μαρκαρίσματα γίνονται στα όρια του φάουλ, ενώ η έννοια του αντιαθλητικού φάουλ χρησιμοποιείται όταν ο αμυντικός προσπαθεί με τα χέρια να σταματήσει εμφανώς τον παίχτη και όχι την μπάλα. Υπάρχει όμως και μια κατάσταση άμυνας στον σουτέρ όπου εφαρμόζεται από κάποιους παίχτες, που θα έπρεπε να τιμωρείται ακόμα και με αποβολή, όπου ο αμυνόμενος προσπαθεί στην καλύτερη να εκφοβίσει ή στην χειρότερη ακόμα και να τραυματίσει τον αντίπαλό του. Είναι εκείνη η στιγμή όπου ο επιτιθέμενος έχει σηκωθεί για το σουτ και ο αμυνόμενος τοποθετεί το πόδι του στον κενό χώρο κάτω από τον επιτιθέμενο. Είναι μια κατάσταση γνωστή στους σουτέρ που σουτάρουν μετά από άλμα, οι οποίοι, όχι λίγες φορές, πέφτουν θύμα του ψηλού που βγαίνει καθυστερημένα στο μαρκάρισμα , καθώς πατάνε επάνω στο τεντωμένο πόδι που «βγάζει» ο αμυντικός στην περιοχή της προσγείωσής τους. Θυμόμαστε όλοι ξεκάθαρα την αντίστοιχη περίπτωση στα playoffs του 2017 ανάμεσα στους Spurs και τους Warriors, με τον τραυματισμό του Leonard από τον Patsulia μετά το τρίποντο από την γωνία και την προσγείωση του επάνω στο προβαλώμενο πόδι του αντιπάλου του. Ο Leonard τότε έχασε την υπόλοιπη σειρά, και οι warriors έφτασαν στους τελικούς, βγάζοντας εκτός, τον καλύτερο παίχτη των αντιπάλων τους. Πολλά ειπώθηκαν τότε για το «νόμιμο” και το «ηθικό» και για το κατά πόσο η κίνηση αυτή του αμυντικού γίνεται από λάθος ή έχει μια μικρή ή μεγαλύτερη σκοπιμότητα εκφοβισμού του σουτέρ επάνω στην προσπάθεια του. Αυτά όλα ήρθαν στο μυαλό μου βλέποντας εχθές τον σοβαρό τραυματισμό του Νίκου Γκικα απο το τεντωμένο πόδι του αντιπάλου του. Ακούγοντας τις κραυγές του μέσα στο γήπεδο και βλέποντας ξανά και ξανά την φάση, διαπιστώνω το σημαντικό κενό στους κανονισμούς του πραγματικά αντιαθλητικού φάουλ αλλά και την ανευθυνότητα κάποιων αθλητών στο να προστατέψουν τουλάχιστον τους αντιπάλους τους από τέτοιους σοβαρούς τραυματισμούς. Είναι πραγματικά δυσάρεστο, για να μην πω εγκληματικό, κάποιοι παίχτες να «πριμοδοτούνται» από τους προπονητές τους για αυτό το στυλ του παιχνιδιού τους και να στηρίζουν την άμυνα τους σε «βρώμικες» πρακτικές, θέτοντας σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα των συναδέλφων τους.