Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα

Αποτελεί την πιο συχνή περιφερική συμπιεστική νευροπάθεια που καλούμαστε να θεραπεύσουμε είτε συντηρητικά είτε χειρουργικά (5% του πληθυσμού). Περιγράφηκε πρώτη φορά το 1854 από τον Sir James Paget, ενώ το 1933 ο Sir James Learmoth έκανε την πρώτη επέμβαση.

Ανατομία

Στη βάση της παλάμης υπάρχει ένα ανένδοτο, σχεδόν κλειστό κανάλι με εσωτερική πίεση 5-10mmHg, που περιέχει 9 τένοντες και το Μέσο Νεύρο, και έχει διάμετρο όσο ο αντίχειράς μας.

Η αύξηση της πίεσης εντός του σωλήνος πάνω από 32mmHg προκαλεί ισχαιμία στο νεύρο, απομυελίνωσή του, καθυστερημένη αγωγιμότητα, και έναρξη των συμπτωμάτων της οξείας, ή χρονίας (ιδιοπαθούς) μορφής της νόσου.

Αιτιολογία-Προδιαθεσικοί παράγοντες

Παλαιά κατάγματα, ανώμαλες μυικές μάζες, όγκοι, υπερτροφικοί ιστοί, ρευματοειδής αρθρίτιδα, κληρονομικότητα (25%), εμμηνόπαυση, εγκυμοσύνη, σακχαρώδης διαβήτης, υποθυρεοειδισμός, αλκοολισμός, νεφρική ανεπάρκεια, αποτελούν αίτια εμφάνισης.

Το σύνδρομο εμφανίζεται συχνότερα σε εργάτες, αγρότες, ταμίες και σε όσους υποβάλλονται σε δονήσεις και επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Φαίνεται πως οι γυναίκες 30-60 ετών εμφανίζουν πιο συχνά το σύνδρομο, και σε αναλογία 3 προς 1 σε σχέση με τους άνδρες.

Παθήσεις που μιμούνται το σύνδρομο.

Στη διάγνωσή μας λαμβάνουμε πάντα υπόψη παθήσεις που μιμούνται το σύνδρομο, όπως Αυχενική Δισκοκήλη Α6-Α7, τενοντίτιδα , αρθρίτιδα καρπού ή αυχένα, διαβητική νευροπάθεια, κυκλοφορικές διαταραχές, και στηθάγχη (όταν αφορά το αριστερό χέρι) .

Συμπτώματα

Οι χαρακτήρες των ενοχλημάτων περιλαμβάνουν παραισθησίες, αιμωδίες, αίσθημα καψίματος και οιδήματος, καθώς και πόνο, που αρχικά ξυπνούν τον πάσχοντα ο οποίος προσπαθεί ¨τινάζοντας¨ το χέρι να ανακουφιστεί. Στην εξέλιξη τα ενοχλήματα εμφανίζονται και την ημέρα. Οι αιμωδίες εμφανίζονται στα 3½ πρώτα δάκτυλα.

Εάν προχωρήσει και άλλο το σύνδρομο, τότε εγκαθίσταται μυική αδυναμία , ατροφία κάποιων μυών, ενώ οι καθημερινές δραστηριότητες μπορεί να γίνουν ανυπόφορες, όπως η οδήγηση , το πιστολάκι ,το γράψιμο, κ.λ.π.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Υπάρχουν διάφορες κλινικές δοκιμασίες (Phallen , Tinnel ,Durcan , κ.λ.π) , που σε συνδυασμό με το ιστορικό , θέτουν τη διάγνωση με ακρίβεια άνω του 90%.
Επιπλέον το ηλεκτρονευρογράφημα και το ηλεκτρομυογράφημα συμπληρώνουν με την καταγραφή παραμέτρων που αφορούν την αγωγιμότητα του νεύρου και το βαθμό της βλάβης.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Συντηρητική θεραπεία

Όταν ο ασθενής προσέρχεται στην αρχική φάση, συνήθως τους 6 πρώτους μήνες, τότε πιθανότατα έχει θέση η συντηρητική αγωγή. Αυτή περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη, βιταμίνες καθώς και ειδικούς νυχτερινούς νάρθηκες που εμποδίζουν το καρπό να πάρει θέση τέτοια που προκαλεί συμπτώματα.

Απαραίτητο κρίνεται ένα συγκεκριμένο ασκησιολόγιο που έχει στόχο να ¨διευρύνει¨ το κανάλι , και να αυξήσει την ελαστικότητα των μυών.

Οι ενέσεις κορτιζόνης επιφέρουν βελτίωση του πόνου με παροδικό χαρακτήρα. Μεγάλο μέρος της συζήτησής μας με τους ασθενείς μας αφορούν τη τροποποίηση των εργασιακών συνηθειών, (εργονομικά πληκτρολόγια, ρύθμιση καρέκλας και καρπών, πολλά διαλλείματα στην εργασία, ασκήσεις ελαστικότητας).

Χειρουργική θεραπεία

Αποτελεί την 1η θεραπεία σε μετατραυματικό σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα. Επίσης όταν η συντηρητική αγωγή αποτύχει ή ο ασθενής προσέρχεται μετά από 6-12 μήνες εγκατεστημένης βλάβης, τότε η διάνοιξη είναι η σωστότερη επιλογή, πριν δημιουργηθεί μυική ατροφία και μη αναστρέψιμη βλάβη στους νευράξονες.

Γίνεται τομή δέρματος στην περιοχή της παλάμης μήκους 2 εκατοστών και στην συνέχεια διατομή του εγκαρσίου συνδέσμου στην οροφή του καρπιαίου σωλήνα. Ελέγχεται το νεύρο, ενώ μπορεί να γίνει και επινευρόλυση (καθαρισμός του νεύρου από συμφύσεις).

Η επέμβαση γίνεται με τοπική νάρκωση, και διαρκεί 10-15 λεπτά περίπου, ενώ ο ασθενής φεύγει για το σπίτι του αμέσως μετά.

Μετεγχειρητική πορεία

• Βαμβακερή επίδεση και ανάρτηση για 1-2 ημέρες
• 1η εβδομάδα –χρήση χεριού για απλές καθημερινές πράξεις
• Αποφυγή βάρους τις πρώτες 2 εβδομάδες, ενώ εκτελούμε πρόγραμμα ασκήσεων
• Κοπή ραμμάτων στις 10 ημέρες περίπου
Προετοιμασία για επάνοδο στην εργασία με δυναμομέτρηση της μυικής ισχύος, και απευαισθητοποίηση της τομής.

Επιπλοκές

Οι ελάχιστες επιπλοκές που μπορεί να συμβούν περιλαμβάνουν τραύμα στο νεύρο ή σε κλάδους του, ατελή διάνοιξη του σωλήνα, καθώς κ.α.